خطرات ناشی از محموله های نفتی

1-خطرات گازهای سمی:

اتفاقی خوردن مواد نفتی توسط افراد کشتی زیاد اتفاق نمی افتد اما اگر چنین اتفاقی بیافتدباعث ناراحتی شدید و حالت تهوع در شخص میشود.اگر این مواد نفتی از نوع محموله های با گازهای فرار باشند گاز به درون شش های شخص وارد شده واورا بشدت تحت تاثیر قرار میدهدوخطر از بین رفتن شخص نیز وجود دارد. در ضمن بعضی از مواد نفتی در تماس با پوست وچشم ایجاد خارش وسوزش میکنند.تعدادی از مواد نفتی سنگین در تماس با پوست وچشم میتواند بیماریهای طولانی تری را ایجاد نمایند.برای این منظور افراد کشتی در تماس با مواد نفتی می بایستی از دستکش وعینک محافظ استفاده کنند. مقدار وانواع گازهای سمی موجود در هر محموله نفتی را معمولا در برگهای به نام  (MSDS)  منتشر می کنند وداشتن آن برای کشتی اجباری می باشد.

2-آستانه مجاز گازها ویا ذرات سمی

THRESHOLD LIMIT VALUE TIME WEIGTED AVERAGE ( TLV-TWA)

واحد اندازه گیری این محدودهppm می باشد یعنی تعداد ذرات ماده سمی موجود در یک میلیون ذره ای محیط این آستانه تحمل طوری اختیار شده است که افراد میتوانند درمحیطی که مقدار مواد سمی آن کمتر از این آستانه باشند بدون هیچ مشکل حادی روزانه به مدت ۸ ساعت وجمعا ۴۰ ساعت در هفته کار کنند.

باید توجه نمود که این آستانه تحمل برای سموم مختلف متفاوت بوده وتوسط آزمایشگاههای صنعتی تعیین شده است به عبارت دیگر قانونی در مقدار آن دخالت ندارد.

خطر سمی بودن گازها ،بستگی به نوع مولکولهای تشکیل دهنده آنها دارد.وجود خیلی کم از هیدروکربنهای خوشبو ویا معطر مثل (بنزین وسولفور هیدروژن)میتواند باعث بروز مسمومیت ویا خطرات مرگبار شود. حد مجاز بخار بنزین به مقدار ۳۰۰ذره در هر یک میلیون ذره فضای داخل مخزن می باشدکه بمقدار ۲ درصد کمتر از حد قابل اشتعالی آن محموله میباشد،توجه کنید که ترکیب گازهای دیگری از قبیل بنزین ویا سولفور هیدروژن که سمی بوده ودر بخار بنزین موجود میباشند در نظر گرفته نشده است.

همانطور که توضیح داده شد حد مجاز یک گاز مساوی است با فقط ۸ ساعت کار در روز و۴۰ ساعت کار در هفته اگر مقدار گاز سمی از حدمجاز (TLV) تجاوز کند عواقب بعدی آن بر روی شخصی که در معرض گاز بخار بنزین قرار گرفته بشرح زیر می باشد:

۱-در ظرف یک ساعت باعث خارش چشمها میشود (۱۰۰۰ذره در هر یک میلیون)ویا ۰.۱ درصد حجم هوای آلوده با بخار بنزین

۲-در ظرف نیم ساعت خارش چشم ،بینی ،گلو،سرگیجه ،بی تعادلی (۲۰۰۰ذره در هر یک میلیون)ویا ۰.۲ درصد حجم هوای آلوده با بخاربنزین

۳-در ظرف پانزده دقیقه بی تعادلی بیشتر خواهد شد(۷۰۰۰ذرات در هر یک میلیون)ویا ۰.۷ درصد حجم هوای آلوده با بخاربنزین

۴-خیلی سریع سست وبی حس شده وسپس منجر به مرگ می شود (۲۰۰۰۰ذرات در هر یک میلیون)ویا ۲ درصد حجم هوای آلوده با بخاربنزین

البته هیدروکربن های معطر مثل بنزین وسولفور هیدروژن با حد مجاز کمتری باعث صدمه زدن به انسان می شود که معمولا مقدارTLV آن برای سولفور هیدروژن ۱۰ ذره در هر یک میلیون می باشد. در هنگام بارگیری مخازن وجود گاز بنزین بر روی عرشه در محموله بنزین ومشتقات آن ونفتا برای افراد میتواند خطر آفرین باشد.در هنگام بارگیری نفت خام سولفور هیدروژن موجود در آن با انتشار روی عرشه برای افراد میتواند خطر آفرین باشد.از جمله گازهای موجود در گازهای خنثی که سمی هستند مونواکسید کربن ومنواکسید نیتروژن می باشند. وجود۲۱ درصد اکسیژن درون مخزن وجود گازهای فوق را از بین نمی برداین گازها با دستگاه EXPLOSIMETER قابل شناسائی نیستندوفقط با (DRAGER TUBE) قابل ردیابی می باشند .حد مجاز گاز منواکسید کربن(CO) ۱۰۰ ذره در یک میلیونیم میباشد. که معادل۰.۰۱  درصد کل حجم مخزن میباشد این گاز باعث لخته شدن خون میشود وبا جذب اکسیژن از رسیدن آن به شش ها جلوگیری مینمایدوایجاد یک نوع خفگی درونی میکند که شخص را سریع به حد مرگ می رساند. گاز مونواکسید نیتروژن(NO) ودی اکسید نیتروژن (NO2) در گازهای خنثی حدود ۲۰۰ ذره در یک میلیونیم کل حجم مخزن ویا ۰.۰۲ درصد کل حجم مخزن می باشد.حد مجاز ویاTLVبه ترتیب ۲۵ و۵ در یک میلیونیم کل حجم مخزن می باشد.

سولفور هیدروژن همانطوری که قبلا اشاره شد از محموله نفت خام  های گوگرددارویا ترش وبا بعضی دیگر از نفت خام ها متصاعد میشود،که گازی است بیرنگ وقابل اشتعال وسنگین تر از هوا که تقریبا بوی تخم مرغ گندیده را دارد .حد مجاز آن ۱۰ ذره در یک میلیونیم ویا۰.۰۰۱  درصد حجم مخزن در نظر گرفته شده است

3-کمبود اکسیژن:

مخزن ویا فضایی که دارای اکسیژن کافی نیستند بخصوص مخازن آب موازنه ،این مخازن معمولا دارای بدنه ای نسبتا زنگ آلود می باشند،آهن برای اکسید شدن (زنگ زدن )اکسیژن موجود در فضا را مصرف میکند ومقدار اکسیژن را تا حدی پایین می آورد که قابلیت تنفس را از بین می برد .معمولا در هوایی که اکسیژن بین ۱۸ درصد تا ۲۱ درصد میباشد شخص نگرانی چندانی ندارد اما وقتی این مقدار پائین بیاید باعث بیماری (انوکسیا)ویا کمبود اکسیژن در بدن میشود.که به سلولهای مغز صدمه میزند به اضافه اینکه در سیستم تنفسی وسیستم گردش خون اختلال ایجاد میکند اختلالات در این دو سیستم باعث از بین رفتن سلولهای مغز می شوند در فضای درون مخزن که مقدار اکسیژن در حد ۱۴% باشد سیستم تنفسی شخص سریعا دچار تنگی نفس می شود وبا اکسیژن ۱۳% دیگر شخص قادر به ادامه زندگی نیست.  یکی دیگر از گازهای خطرناک گاز کربنیک(CO2) است که معمولا در مبارزه با آتش از آن استفاده میشود.این گاز در دود خارج شده که حاصل از سوختن مواد نفتی وآلی است بوجود می آید واگر استنشاق شود همان بیماری انوکسیا ویا کمبود اکسیژن را در سیستم های تنفس وباعث صدمه زدن به سلولهای مغز می شود. وقتی شخص دچار گاز گرفتگی ویا کمبود اکسیژن میشود سریع ترین راه برای نجات این شخص همان تنفس مصنوعی دهان به دهان ویا استفاده از کپسولهای اکسیژن میباشد.این مجروحان را باید به هوای آزاد انتقال داد .ایمنی در همه زمینه ها باید بر روی کشتیهای نفتکش رعایت شود.اگر شخصی در داخل مخزن دچار حالت خفگی شده وسیستم تنفسی وی با کمبود اکسیژن مواجه شود باعث بی حسی ویا بیهوشی شخص مجروح میشود،واگر لوازم و وسایل ایمنی وکپسول های هوا در دسترس شما بعنوان شخص نجات دهنده قرار نگرفته با عجله به درون مخزن (بدون وسایل ایمنی )وارد نشوید زیرا امکان اینکه شما نیز دچار خفگی شوید بسیار زیاد است واین کار، مشکل افراد کشتی را برای نجات دو برابر میکند .وآنها باید دونفر را از کف مخزن خارج کنندودر این بین شاید یکی از دو نفر ویا هردو جان خود را از دست بدهند